Ինչպես որդեգրված հայ երեխան հարստացրեց չինացի ընտանիքի կյանքը
Չինաստանից Լի և Վեյ անունով երիտասարդ զույգը որոշել էր երեխա որդեգրել։ Նրանք միշտ երազել էին ընտանիք ունենալու մասին և երկար տարիներ հղիանալու փորձերից հետո հասկացել էին, որ որդեգրումն իրենց համար լավագույն տարբերակն է։
Երկար փնտրտուքներից հետո նրանք կանգ առան Հայաստանից երեխա որդեգրելու վրա և հանդիպեցին Արամ անունով մի հայ որբ տղայի։ Նա մի քանի տարի ապրում էր մանկատանը։ Լիին և Վեյին անմիջապես գրավեցին նրա պայծառ ժպիտն ու փայլող աչքերը և հասկացան, որ նա այն երեխան էր, որին փնտրում էին:
Նրանք Արամին որդեգրեցին և տարան Չինաստան: Լին և Վեյը զարմացած էին, թե որքան արագ է Արամը հարմարվել իր նոր միջավայրին և որքան լավ է նա համապատասխանում իրենց համայնքին: Բայց այն, ինչ իսկապես զարմացնում էր նրանց, Արամի յուրահատուկ անհատականությունն ու տաղանդն էր:
Արամը երաժշտության բնատուր տաղանդ ուներ և հաճախ ժամերով դաշնամուր էր նվագում։ Երաժշտության հանդեպ նրա սերը ուրախություն և երջանկություն բերեց իր շրջապատի բոլոր մարդկանց, և նա շատ արագ դարձավ իր նոր համայնքի սիրելի անդամը:
Բայց Արամի մեջ իսկապես աչքի ընկնողը նրա սերն էր հայկական մշակույթի հանդեպ: Նա հաճախ էր խոսում իր հայրենիքի և ավանդույթների մասին, որոնցով մեծացել էր։
Նա Լիին և Վեյին ցույց էր տալիս հայկական գեղեցիկ գյուղերի նկարները և նրանց սովորեցնում էր իր մշակույթի համեղ ուտեստներն ու աշխույժ երաժշտությունը:
Լին և Վեյը զարմացած էին հայկական մշակույթի հարստությամբ և խորությամբ և ոգեշնչված էին Արամի կրքով իր ժառանգության հանդեպ:
Նրանք սկսեցին ծանոթանալ հայկական ավանդույթներին ու պատմությանը, նույնիսկ սկսեցին հայկական ուտեստներ պատրաստել իրենց ընտանիքի և ընկերների համար։
Արամի հանդեպ իրենց սիրո շնորհիվ Լին և Վեյը բացահայտեցին գեղեցկության և բազմազանության մի ամբողջ նոր աշխարհ:
Նրանք սովորեցին, որ յուրաքանչյուր մշակույթ յուրօրինակ և յուրահատուկ է իր ձևով, և որ ընդունելով և տոնելով մեր տարբերությունները՝ մենք կարող ենք ստեղծել ավելի կենսունակ և ներառական աշխարհ:
Ի վերջո, Լին և Վեյը հասկացան, որ Արամը ոչ միայն ընտանիքի կարիք ունեցող երեխա էր, այլ ուսուցիչ, ով բացել էր իրենց սրտերն ու մտքերը հրաշքների և հնարավորության աշխարհի համար:
Նրանք երախտապարտ էին նրանից սովորելու և նոր գիտելիքներով հարստացնելու համար, ու գիտեին, որ իրենց կյանքն այլևս նույնը չի լինելու շնորհիվ Արամի․․․