Օրերս՝ Հասմիկ Գևորգյանը իր էջում անդրադարձել էր մի իրողության, որը մեծ ցավ է պատճառում շատերիս․․
Հասմիկը խոսել էր հանրության այն խավի մասին, որ տեղի ունեցած пղբերգпւթյունից ինչ-որ քաղաքական դիվիդենտներ են փորձում շահել, բացառապես իրենց շահի համար, ինչպես նաև այն արարածների, որ այս шղետը հումոր էին դարձրել․․
Քիչ առաջ, Հասմիկը նոր ու կարևոր գրառում է կատարել ու տեղեկություն տարածել․․
Հարցնում եք թե ովքեր են մեղավոր․ Հիմա կտամ անուններ ու միևնույն է թե ինչ կլինի ինձ հետ․․
Բայց մինչ այդ ասեմ, որ 3 օր անցավ, Հայաստանում տպավորություն է, թե ինչ-որ ցավալի դեպք էր, անցավ գնաց․ հո չենք դնելու սուգ պահենք, կամ էլ մեզ զրկենք քեֆերից․․
Դե ինչ ա էղել որ։ Տղերք էին, դեպքը էղավ անցավ գնաց։ 3 օր է, տպավորություն է թե սովորական ինչ-որ անախորժ դեպքի հետ գործ ունենք։ Ֆեյսբուքը եռում է ամենատարբեր ժամանցային գովազդներից ու պոստերից, իսկ մարդիկ էլ սովորականի պես վայելում են իրենց կյանքը։ Հիմա կտծածեք թե մեղադրում եմ․․
Կհավատաք, եթե ասեմ, որ ամենևին էլ չեմ մեղադրում ու ոչ է զարմանում եմ, քանի որ 2020-ից այս կողմ, դժվար է զարմանալը։ Կհարցնեք թե այդ դեպքում, որն է գրելուս իմաստը և ինչ տեղեկություն եմ ուզում հայտնել․ Հիմա կասեմ․․
Մեղավորների պահով։ Բնականաբար առաջին ու գլխավոր մեղավորը դա իշխանությունն է։ Պատասխանատուն՝ ինչ էլ որ լինի, միևնույնն է իշխանությունն է ու դրան զուգահեռ նաև, բոլոր էն չակերտավոր ընդիմադիր ուժերը, որոնք դամ են պահում, Բայց խոսքիս բուն էությունը դա չէ, այլ հետևյալը․․
Եթե կփորձեք կարծել, թե մեղավորությունն ու պատասխանատվությունը այսպես տարածելով ու ընդհանրացնելով, փորձում եմ՝ «քցել» այն իշխանությունների ուսերից, ապա սխալվում եք։ Պարզապես սիրտս ցավում է նրա համար, որ սարսափում եմ էն մտքից, թե ընդամենը ևս 4-5 օր ու մենք ամբողջովին կփակենք այս пղբերգшկшն՝
Էջը ու կանցնեք առաջ․․ Խնդրում եմ, ինձ ճիշտ հասկացեք․ ես չեմ ասում թե օր ու գիշեր սուգ անենք, բայց ախր մենք նույնիսկ մեկ օր, նույնիսկ միքանի ժամ, չկարողացանք խորքային առումով գիտակցել տեղի ունեցածը, որ միհատ էլ փորձենք առաջ շարժվել․․
Մենք չպետք մոռանանք Գյորգիսյանի այն խոսքը, որ «Սուգը հավերժ է եթե չկա պայքար»․ Այո, պետք է լինի պայքար ու այդ պայքարը պետք է տանենք նաև ինքներս մեզ հետ։ Մինչև չգիտակցենք ու դասեր չքաղենք տեղի ունեցածից, ապա նման դեպքեր էլի կարող են կրկնվել․․ Վերջապես պետք է հասկանանք, որ․․
Իրար միս ուտելով, միմիանց ճակատագրի վրա անտարբեր մնալով, եթե չասեմ՝ թքած ունենալով, ոչնչի չենք կարող հասնել․․ Մենք պետք է հանձնառու լինենք, որ այս դեպքի բոլոր մեղավորները պետք է պատասխան տան, իսկ մենք էլ մեզ՝
Հաշիվ տանք, թափ տանք ու հաշտվենք էն մտքի հետ, որ առանց իրար հարգելու, իրար վիշտ կիսելու, սեփական սխալը չտեսնելու, պահանջատեր չլինելու պարագայում, մենք ջրի հետ կհոսենք կգնանք՝ մնալով կամ հատակում, կամ էլ ուղղակի կխեղդվենք․․
Թող լույս իջնի ձեր հոգիներին, տղերք ջան․․
