Ինտերպրիտացիոն պատմություն։ Այս օրերը պարզապես սարսափ էին մեզ համար։ Ես ապրում եմ Լոս Անջելոսում, ու ամբողջ քաղաքը խոսում է միայն հրդեհների մասին։ Քամու ուժգին փչոցները բերում են ծխի ծանր հոտը, ու ամեն անգամ, երբ դուրս եմ գալիս փողոց, աչքերս սկսում են այրել։ Անգամ պատուհանները փակելիս զգում ենք այդ մոխրոտ օդը մեր տանը…
Ամենաշատը վախեցա այն պահին, երբ լսեցինք, որ հրդեհը մոտենում է մեր կողմերը։ Աղջիկս հարցնում էր՝ «Մամա, մեր տունը չէ՞ որ դեռ անվտանգ է»։ Ինչպե՞ս կարելի է երեխային վստահեցնել, երբ ինքդ քո մեջ ամեն վայրկյան կասկածում ես…
Ամբողջ գիշեր աչք չփակեցինք։ Աղմուկը՝ հրշեջ մեքենաների, ուղղաթիռների ձայները, անդադար հիշեցնում էին, որ հրդեհը մոտ է։ Ապահովության համար ամենակարևոր իրերը պատրաստել էինք մի պայուսակի մեջ՝ փաստաթղթերը, հին լուսանկարները, արժեքավոր իրերը…
Չգիտեմ՝ ի՞նչ կլինի։ Մի քանի ընկերներ արդեն ստիպված լքել էին իրենց տները, իսկ ես միայն աղոթում էի, որ կրակը չմոտենա մեզ։ Այստեղ բոլորն այս օրերին միասին են՝ անկախ ազգությունից կամ պատկանելությունից։ Մենք բոլորս նույն վախն էինք կիսում․․․
Դիտեք՝ Ցավալի մանրամասները ստորև տեսանյութի մեջ՝
