Արշակն ու Մհերը հայր ու որդի են, որոշում են խոպան գնալ, աշխատել։
Արդեն երկար տարիներ վարձով էին ապրում Երևանում։ Երբ Սիրիայում սկսվեց պատերազմը, Մհերը դպրոցն ավարտած տղա էր, Արշակն ու նրա կինը՝ Անահիտը, հազիվ փրկվեցին մահվան ճիրաններից․․․․
Թողնելով այնտեղ իրենց ունեցվածքը՝ առանձնատունը, իրենց սեփական առևտրի սրահը, մեքենաները, մի կերպ Հայաստան են գալիս․․․
Թեև Անահիտը շատ էր ափսոսում իրենց տարիների վաստակը թողնելով, բայց Արշակը միայն իր ընտանիքի ապահովության մասին էր մտածում… Չէր ափսոսում, միշտ ասում էր, որ մարդը կարող է ամեն ինչ ետ բերել, միայն մարդկային կյանքն է ամենակարևորը, որը ոչ մի բանի հետ համեմատելու չէ․․․
Երևանում տուն վարձեցին, ամուսիններով աշխատանք գտան, իրենց որդու համար ամեն ինչ արեցին, հարմարվեցին Հայաստանի նիստ ու կացին, շատ լավ ընկերներ ձեռք բերեցին, շրջապատում սեր ու հարգանք էին վայելում․․․ Նեղ օրեր շատ ունեցան, բայց ի վերջո ընկան հունի մեջ, բայց ժամանակ անց տեղի ունեցավ անսպասելին․․․
Կարևոր մանրամասները դիտեք ստորև տեսանյութում՝
